ไอ้แป๊ก คนไทยที่อายุน้อยที่สุด..และเก่งที่สุดในโลก
แม่ผมเป็นลูกคนจีน..พ่อผมลูกคนไทย..
ผมเลยถูกเลี้ยงมาทั้ง 2 แบบ ทั้งไทย ทั้งจีน
แม่ตามใจ.. ก๋งสอนให้ขยันค้าขาย..
เรียนจบธรรมศาสตร์ใหม่ๆ แม่อยากให้ไปทำงานบริษัทใหญ่ๆบริษัทที่ยิ่งใหญ่ระดับท็อปของประเทศ
เขาให้เงินเดือน 26000 บาท โอ้โห...เยอะมาก...ไฮโซสุดๆ...
กำลังนั่งกันอยู่ ..ก๋งได้ยิน..เรียกผมเข้าไปหา..แล้วถามว่า..
แป๊ก..แขนข้างขวามึงข้างหนึ่งเนี่ย..มึงขายเท่าไหร่วะ...
10 ล้านขายไหม...?
จะบ้าเหรอก๋ง..แขนข้างหนึ่ง 10 ล้านใครจะไปขาย...
งั้นก๋งให้มึง 100 ล้าน...มึงขายไหม..?.
ไม่ขาย...ให้เท่าไหร่ก็ไม่ขาย..ใครจะบ้าขายแขนตัวเอง...
แป๊ก...แขนขวาข้างหนึ่ง...100 ล้าน มึงไม่ขาย
..แต่ตอนนี้ มึงจะเอาทั้งตัวและสมองที่กูส่งมึงเรียน
ไปให้เขาเช่า เดือนละ 26000 บาท
มึงคิดว่า มันคุ้มไหม...??
แป๊ก..การปลูกต้นแอปเปิ้ลในที่ของคนอื่น...
มันสู้ปลูกต้นตะขบ ในที่ของตัวเองไม่ได้
การไปเป็นลูกจ้างเขา ก็เหมือนกับปลูกต้นแอปเปิ้ลในที่ของคนอื่น
พอเราออกมาแล้ว..อยากกินแอปเปิ้ล เราต้องไปซื้อเขา
ซื้อแอปเปิ้ลที่เราปลูกมากับมือเราเอง...
การค้าขาย..หรือการทำธุรกิจของเราเอง..
มันเหมือนการปลูกต้นตะขบในที่ของเราเอง
ถึงแม้รายได้มันจะไม่มากเท่ากับที่เราไปทำงานในบริษัทใหญ่..
แต่รายได้ทั้งหมดเป็นของเราคนเดียว..ไม่ต้องแบ่งใคร
..และถ้าธุรกิจการค้าของเราประสบความสำเร็จใหญ่โต..
ลูกหลานเราก็มาเก็บดอกผลเอาไปกินไปใช้ได้ทั้งตระกูล..มึงเอาไปคิดให้ีดี
ผมฟังเสร็จ..ช็อกเลยครับ..
ก๋งผมจะสอนอยู่ 2 เรื่อง คือต้องขยันและค้าขายเป็น
ผมจึงต้องตื่นแต่เช้าและออกไปขายของตั้งแต่ยังเด็ก..
โลกปัจจุบันนี้ถ้าเราไม่มีความรู้เรื่องการตลาด..เรื่องการค้าขาย..
ชีวิตประสบความสำเร็จยาก..
ร่ำรวยยาก..
สร้างชีวิตยาก..
เรื่องราวบางส่วนของ ไอ้แป๊ก..คนไทยอายุน้อยที่สุด..และเก่งที่สุดในโลก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น